Verslag van de vergadering van 13 oktober 2015 (2015/2016 nr. 4)
Status: gerectificeerd
Aanvang: 10.34 uur
De heer Brinkman i (CDA):
Mevrouw de voorzitter. Of je deze zomer bij het beachvolleybal rond de Hofvijver was, op een tallship op het IJ of bij een zandkasteel in Scheveningen, je was in de drukte van dergelijke blije experiences snel de weg kwijt als je niet tijdig een lichtend baken voor je zag. Het kabinet strooit nu, in deze al weer herfstiger dagen, met groeiende economische data over ons thuisfront alsof het beeld van een economy gebaseerd op experience vol blije prognoses, toerisme en recreatie permanent de hoofdmoot van ons gezamenlijk bestaan zou zijn. Zoiets doet het ten onrechte voorkomen dat we nog altijd te hard en te veel zouden werken in dit land. En dat zon, wind en een gezellig hapje met drankje buiten de zorgen op sunset boulevard vanzelf doen verdwijnen. "Dikke ik" wil misschien wel aan een afslankingskuur, maar de risico-aversie van wetgever en talrijke autoriteiten, gemengd met de vurige wens van tal van mensen om niet zelf veel risico's van het leven te dragen, zorgt toch wel voor een erg zanderig en waterig draagvlak onder onze gezamenlijke toekomst.
Zeker, we leunen graag op het buitenland, maar zo stabiel zijn de verhoudingen daar nu ook weer niet. En dienstverlening moet echt meer zijn dan via een appje een ander het werk laten doen. Toen wij terugkeerden van onze enige echte vakantie hernamen wij daarom constructief maar niet naïef onze verantwoordelijkheden gezien de veranderende uitdagingen. Met een hart vol mededogen en een hoofd vol zorgen. Zorgen over een verbrokkelende samenleving, over aantasting van waarden die eeuwenlang de kern van onze beschaving vormden, over bescherming van families met hun kinderen, over onzekere ziekenzorg, over een eerlijker economie die meer werk oplevert en over behoud en herstel van veiligheid.
De Troonrede begon met de gelukkige constatering dat Nederlanders steeds in staat zijn de bakens te verzetten als omstandigheden daarom vragen. De begroting voor 2016 liet het kabinet "nuchter" presenteren in de draaikolk van deze tijd. Ik zou de openbaarmaking op Prinsjesdag liever ontnuchterend willen noemen. Er is een ontnuchterende kloof tussen de gepresenteerde euforie over de stand van hervormingen aan het Binnenhof en vele vaak droevige menselijke en economische experiences buiten. De situatie in Europa mag aan ons niet voorbijgaan, want daar samen optrekken voor vrede bracht eerder welvaart. Nu is samen optrekken opnieuw nodig, en wel door gezamenlijke kernactiviteiten in woord én daad tot uitvoering te brengen. Verdediging van vrijheid, veiligheid en vrede. Humane, tijdelijke noodopvang voor echt ontheemden van buiten de Europese grenzen. En samen in onderlinge afhankelijkheid werken aan herstel en uitbouw van welvaart binnen en buiten die grenzen om daarmee een steviger bodem onder het bestaan van ieder in de wereld om ons heen te bouwen. Dat is de taak die opdoemt achter de tragische lijnen van mensen die direct van Holms en Kobani naar Ter Apel en Budel lopen.
Internationale crises raken ons hier op straat en thuis. De Europese Unie schudt op haar grondvesten, de grote verworvenheid van het vrije verkeer daarbinnen wankelt en de eurocrisis wordt aan het oog onttrokken door het bubbeltjesgeld van Draghi. De eurozone kampt al jaren met achterblijvende economische groei, onderling vertrouwen is ver te zoeken, regels worden met voeten getreden en regeringsleiders rest weinig anders dan doormodderen telkens als doorbraak te verkopen, zie de Grieken. Of gaan zij zich voortaan wel aan hun afspraken houden sinds Tsipras recentelijk de verkiezingen won zodat ook wij weer steun kunnen verlenen? China voelt zich niet lekker, westerse schulden bieden nauwelijks nog munitie tegen nieuwe recessies en het flirten van Groot-Brittannië met vertrek uit de Unie hangt als een zwaard van Damokles boven de markt.
Boosheid biedt dan geen hoop op beter leven; niet op de dag waarop een ontnuchterend rapport over de MH17-ramp wordt gepresenteerd en ook niet als het gaat over de huizenhoge golven van de tijd. Bekommernis en daadkracht helpen wel. Ook dit kabinet heeft intussen de VOC-mentaliteit van weleer als medicijn aangeprezen. Dat is geen verkeerde visie op ons gezamenlijk verleden, maar achter de horizon gloort nu een andere toekomst dan in de tijd van Rembrandt. Wij moeten ons blijven inzetten voor een over en weer respectvolle en elkaar niet verketterende, werkzame samenleving. Een samenleving die meer op de eigen benen staat dan op die van de Staat. Welke rijpere gedachten dan dat er geen behoefte aan eensluidende visie daarop nodig zou zijn heeft het kabinet inmiddels? Het kan bij deze begroting geen Sinterklaasfeestje met een witte piet bouwen noch de gordijnen dicht houden om de meningsverschillen tussen de heren Samsom en Zijlstra aan het oog te onttrekken. De Troonrede beveelt aan "dat Europa beter functioneert en zich richt op hoofdzaken". Dat is een dooddoener en geen actieve bijdrage aan een geloofwaardiger Europa. Wat gaat Nederland bijdragen aan vreedzamer co-existentie met Rusland, wat aan beperking van de im- en explosies in het Midden-Oosten, hoe gaan we de Europese ontreddering tegen en hoe helpen wij terrorisme en barbarij beter bestrijden? Mogen we hier en vandaag van het kabinet wat concreters horen dan het magere tekstje "een Europa dat beter functioneert en zich richt op hoofdzaken"?
Prima dat er nu een voorlopige verdeling van ontheemden over heel Europa is afgesproken. Terecht steunt het kabinet Europese afspraken over de veilige opvang van ontheemden in hun regio, maar hoe? Het kabinet zegt ook degelijker Europese buitengrensbewaking en secure registratie in hotspots te steunen, maar hoe kan dat zonder uitgebreide data-uitwisseling? De Balkan kan als veilig voor terugkeer worden beschouwd. Ja toch? Welke handelsakkoorden worden aangepast bij gebrek aan medewerking aan de terugreis, wat Europa indiceerde? Het kabinet belooft 10.000 eenvoudige woningen extra. De overige binnenkomers gaan terug — waar naartoe? —of blijven zij hier in een AZC? De Europese ministerraad besloot dat alle maatregelen moeten worden genomen om "irregular migrants" daadwerkelijk te laten terugkeren, "including pre-removal detention (...) to prevent the abuse of rights and procedures". Hoe gaat het kabinet dit uitvoeren?
Dit zijn de vragen waarop betrokken burgers in dit land nu een concreet antwoord willen zien. Europa niet als boeman, maar als noodzakelijke eenheid om dit soort indringende vragen samen snel en sluitend te beantwoorden. Het koffertje van Lieftinck als museumstuk was spraakmakend, maar laat het kabinet oppassen niet zelf een museumstuk te worden, nu de coalitie zo verdeeld blijkt.
Misschien belooft een hardvochtige mensensmokkelaar het nieuwe paradijs bij een bijstandsloket hier, maar zo mooi is het niet. Opvang van ontheemden kan beter gestoeld worden op het vooruitzicht van veilige terugkeer naar eigen huis en haard, waar je straks weer zo nodig bent. Intussen ben je hier welkom, ook al zijn de collectieve opvangvoorzieningen noodgedwongen beperkt. De inzet van vele, vele vrijwilligers is overigens hartverwarmend. Als bewoners van dit land willen we samen blijven staan in de waardevolle tradities van wederzijds respect en samenwerken. Niet elkaar in huis, op het werk of elders verdringend, maar respectvol met elkaar omgaan volgens de regels en tradities van onze cultuur. Dus degelijke noodhuisvesting, spoedcursussen Nederlandse taal en de mogelijkheid van werken zonder de bijbehorende regelbrij. Werkzaamheden kunnen ook van overheidswege worden aangeboden. Dat alles na een snelle behandelingsprocedure met een eenmalig duidelijk ja of nee in antwoord op de vraag of je hier een poosje veilig kunt blijven of niet. Wij moeten niet wachten op, maar wel werken aan de noodzakelijke aanpassing en herinterpretatie van een gedateerd VN-Vluchtelingenverdrag.
Gezinnen kunnen helaas niet worden herenigd zolang tijdelijke verblijven hier uitpuilen. Kwaadwillenden zijn hier niet welkom en economische vluchtelingen moeten we helpen met een effectievere ontwikkelingssamenwerking en met daadwerkelijke vrijhandel met hun landen van herkomst.
Mevrouw Strik i (GroenLinks):
Ik hoor de heer Brinkman praten over een noodzakelijke aanpassing of herinterpretatie van het Vluchtelingenverdrag. Wat bedoelt hij daar precies mee?
De heer Brinkman (CDA):
Daar bedoel ik mee dat in de loop der jaren casus na casus in de interpretatie is meegenomen, dat het verdrag is geschreven in een tijd waarin volksverhuizingen als deze niet zo indringend voorkwamen. Ik bedoel er ook mee dat wij eens moeten nagaan hoe het her en der in de wereld wordt geïnterpreteerd, met name in landen die ook wij als serieus beschouwen. Dat is allemaal aanleiding om er nog eens heel degelijk naar te kijken, maar wij kunnen er niet op wachten.
Mevrouw Strik (GroenLinks):
Ik vind deze verklaring niet begrijpelijk genoeg om te weten welke richting de heer Brinkman nu op wil. Bedoelt hij hiermee ook dat mensen ten onrechte bescherming zouden krijgen?
De heer Brinkman (CDA):
We moeten erop letten dat diegenen die er recht op hebben, bescherming krijgen. Ik heb echter een reeks voorbeelden gegeven van mensen die op grond van het verdrag hier geen toegang kunnen krijgen. Er zijn ook landen die het verdrag wel tekenen, maar het niet nakomen zoals wij graag zouden zien. Daar komen ze zonder sancties mee weg. Ook dat is een aspect waarnaar wij wat nadrukkelijker zouden kunnen kijken en dat ook in de recente Europese afspraken overeen is gekomen, vandaar dat ik het kabinet vraag hoe men met de uitspraken in Europa omgaat.
De voorzitter:
Tot slot, mevrouw Strik.
Mevrouw Strik (GroenLinks):
Ik constateer dat de heer Brinkman in ieder geval de indruk wekt dat mensen hier ten onrechte internationale bescherming krijgen. Hij zegt dat andere landen het Vluchtelingenverdrag beter moeten naleven. Ik hoor in zijn verhaal geen argumenten waarom het Vluchtelingenverdrag op dit moment niet zou functioneren of adequaat zou zijn.
De heer Brinkman (CDA):
Ik heb het ook over de interpretatie. Ik heb het element van veilige landen genoemd. Leest u nog maar eens precies na wat ik heb gezegd. Ik denk dat wij nog heel wat discussie met elkaar te goed hebben.
Ik had het over de daadwerkelijke vrijhandel met de landen van herkomst. Dat zweeft al jarenlang in het luchtledige. Durft het kabinet het aan dit alleen of met enkele buurlanden nu eindelijk uit de mand vol loze beloften te halen?
Wij prijzen het kabinet dat het met de iets gunstiger wind mee de zeilen bijzet om via enkele miljarden euro's lagere lasten de eigen werkzame verantwoordelijkheid van mens en maatschappij te onderstrepen. Ik ga hier nu niet zitten zeuren dat het kabinet zelf de lasten de afgelopen jaren met 20 miljard heeft laten oplopen, al is dat nog zo waar. Wij willen dat werken en spaarzaamheid van de gewone man en vrouw beter en echt worden beloond in het Belastingplan. Dat is pas echt een eerlijker economie! Eenmalige goedmakertjes voor door het kabinet gedupeerde gepensioneerden helpen onvoldoende. Dat geldt ook voor het symbolische en rammelende kabinetsvoornemen om vermogensvorming extra te belasten, terwijl de beter bedeelden dan boxhoppend of verhuizend hun eigen baan wel zullen trekken ten detrimente van wie het met één à twee keer modaal inkomen uit werk of nog niet eens een ton op de bank echt minder breed heeft.
De overheidsuitgaven blijven stijgen en het structurele tekort komt niet veel dichter bij nul.
Mevrouw Barth i (PvdA):
Ik hoor de heer Brinkman enkele opmerkingen maken over de nieuwe vermogensrendementsheffing die het kabinet voorstelt. Worden in de plannen van het kabinet de kleine spaarders niet juist meer ontzien dan op dit moment het geval is?
De heer Brinkman (CDA):
Nee. De symbolische maatregel leidt ertoe dat men gaat boxhoppen. De staatssecretaris heeft dat in een officieel overleg ook erkend. Wij hebben ook de nodige rekensommen laten uitvoeren die u bij de bespreking van het Belastingplan wel zult horen van ons. Dan blijkt dat naast de fiscale maatregelen allerlei andere maatregelen gewoon doorwerken, respectievelijk eenmalig worden gecompenseerd. Structureel blijf je echter in de narigheid zitten. Denk aan heel veel ouderen die met een klein vermogen hun pensioen willen aanvullen. Zij worden gekort via maatregelen van het kabinet in de tweedepijlersfeer. Het gaat om het netto-effect: wat treffen mensen thuis in kas aan?
Mevrouw Barth (PvdA):
Hoe eerlijk is het dat wij de kleine spaarders voor wie de heer Brinkman terecht veel sympathie voelt, op dit moment treffen met een fictief rendement van 4% per jaar, terwijl wij allemaal weten dat je dat op spaargeld op dit moment bij lange na niet haalt?
De heer Brinkman (CDA):
Qua ambitie zoeken wij hetzelfde, namelijk een verbetering. Het gaat echter om het middel dat u hanteert. In de doorrekening voor één tot twee keer modaal zien wij dat dat bar tegenvalt. Wij zullen eens nadenken over een verbeteringsmogelijkheid. Hoe je dat technisch kunt doen, kunnen wij bij het Belastingplan bespreken.
Mevrouw Barth (PvdA):
Het is goed te horen dat de heer Brinkman de intentie van het kabinet in elk geval deelt.
De heer Brinkman (CDA):
Op het punt van één tot twee keer modaal wel, ja.
Voorzitter. Ook voor zorg en sociale zekerheid zijn er meer en meer uitgaven. Wij zijn bezorgd dat er nu te veel zonneschijn wordt geproclameerd, terwijl nog voor de komende verkiezingen alweer regenwolken zichtbaar zijn. Daarom vragen wij nu al om een financiële tussenbalans in het voorjaar van 2016 waarin de structurele begrotingsruimte vanaf 2017 beter zichtbaar is dan nu.
Het gaat ons om feiten. Wij willen geen beeldmanipulatie. Wij erkennen heus wel dat hervormen niet met één ruk aan het stuurrad klaar is. Het kabinet zal toch zelf inmiddels ook wel deemoedig willen erkennen dat het onze waarschuwingen tegen te gemakkelijke decentralisaties in de zorg in de wind heeft geslagen? Er is de steunkous van de export om het economisch beleid van het kabinet. Nu eens is er korting op het budget voor zorg of kinderopvang en dan weer is er wat extra's. Er valt structureel niet te rekenen met hoge olieprijzen en gelijk blijvende aardgasdividenden uit Groningen. Bovendien vraagt iedereen met gezond verstand zich af hoe de extra immigratiekosten gedekt kunnen worden. "Dekking hiervoor is onder andere gevonden in het aanwenden van BNI macromeevallers die via een kasschuif naar 2015 zijn gehaald." Mistige teksten over wie wat betaalt zijn geen lichtend baken in een tijd vol boosheid, angst en onzekerheid, ook niet ten tijde van een raadgevend referendum over Oekraïne, maar dat laatste vandaag terzijde.
Wij hechten aan een steviger fundament onder het werkapparaat van onze rechtsstaat: politie, Openbaar Ministerie, rechterlijke macht en NFI. Het regende hier opmerkingen van het kabinet dat het naar onze waarschuwingen voor uitholling goed zou luisteren. Het tegendeel is het geval. Wij dringen erop aan hieraan vandaag alsnog tegemoet te komen, zodat onze stut en steun tegen criminaliteit en andere onveiligheid gewoon zijn werk weer kan gaan doen en het toch al wankele vertrouwen in onze rechtsstaat niet verder wordt ondermijnd. Bezuinigen bij kleine succesjes in misdaadbestrijding is een verkeerd recept tegen een steeds hardnekkiger kwaal. Wij zullen dat niet steunen; geld erbij!
Ook is het in deze tijd onverantwoord en ongeloofwaardig dat militairen "pang" moeten roepen, omdat hun munitie op is. Wij willen geen piefpafpoefsamenleving en wij willen ook niet terug naar een Koude Oorlog, maar wij willen wel "ping" om ons met meer dan een handvol snijbloemen samen met de Russen en anderen serieus in te zetten voor vreedzamere en menswaardiger verhoudingen die doelloos wapengekletter en ongewenste volksverhuizingen terugdringen. Wat wordt de volgende concrete stap naar meer gezamenlijke Europese defensie-inspanning?
Zoals voorspeld kiest de demografie ...
De heer Kox i (SP):
Dit was een pleidooi van collega Brinkman voor meer geld voor Defensie. Dat is natuurlijk zijn goed recht, maar hij verwees ernaar dat onze soldaten paf en poef moeten zeggen omdat er geen munitie is. Ik hoorde de minister van Defensie echter gisteren zeggen dat dat probleem er niet is. Als dat probleem er niet is, is het volgens mij niet zo verstandig om het hier aan te halen. Het leger heeft genoeg munitie. De vraag is wie het er allemaal mee dood gaat schieten. Het voordeel van een piefpafpoefsamenleving is dat er uiteindelijk niemand dood is.
De heer Brinkman (CDA):
Ik merk dat u niet goed luistert, want ik zei juist dat wij dat niet willen. Het is volgens mij de eerste keer dat u de minister van Defensie op haar woord gelooft. Ik hoor graag uit de mond van de minister van Defensie zelf of het klopt wat u beweert.
De heer Kox (SP):
Volgens mij is het goed gebruik dat wij ministers altijd op hun woord geloven, anders moeten wij maatregelen nemen. De minister heeft gisteren gezegd dat het probleem van de munitie is uitvergroot en dat het op dit ogenblik niet bestaat. Ik vind het dan ook niet zo nuttig om het in dit debat op te voeren. Het is fijner om in plaats van een factfree debat een debat op basis van feiten te voeren.
De heer Brinkman (CDA):
Ik zag de minister al het hoofd schudden, maar dat kan van vermoeidheid zijn geweest. We zullen het straks wel horen.
De heer Kox (SP):
Ik heb heel grote oren van onze Lieve-Heer en mijn ouders gekregen: de minister heeft gezegd dat het munitieprobleem opgelost is.
De heer Brinkman (CDA):
U en de Lieve-Heer, dat is een zeer bijzondere relatie. Ik ga erover nadenken.
Zoals voorspeld kiest de demografie, en de wereldbevolking, haar eigen ontwikkeling. Eerder profeteerde het kabinet lagere huizenprijzen en voldoende woningen, maar de echte werkelijkheid is een andere. Wat gaat het kabinet hiertegen anders doen dan in noodbehuizing van het te restaureren Binnenhof de rit uitzitten? Het kabinet laat de tweede pijler onder de pensioenen verzakken waardoor gepensioneerden, jaar in, jaar uit ongeïndexeerd, in de knel komen. Wij willen best meedenken over meer eigen zeggenschap van jong en oud over hun eigen aanvullende pensioen, maar dan zonder gedwongen winkelnering. Wij zullen geen steun verlenen aan verdere virtuele risicomijdende beperkingen in het financiële toetsingskader voor de pensioenfondsen. Het reële vertrouwen in pensioentoezeggingen en daarmee van vele consumenten in het kabinet is nu wel voldoende op de proef gesteld. Wij zijn heus geen kritiekloze aanhanger van de virtuele, flits gekapitaliseerde economie. Waarom is er nu echter kapitaaleis na kapitaaleis en zijn er antirisicomaatregelen te over voor instituties, bedrijven en particulieren, terwijl reële rendementen en nuttige investeringen letterlijk en figuurlijk dichtbij huis voor het oprapen liggen?
Wie de wereld wil verbeteren, moet met gezond verstand bij zichzelf beginnen. Uiteraard is het niet gemakkelijk om burgers, aandeelhouders en belanghebbenden daadwerkelijk meer voor eigen rekening en risico te laten verantwoorden in ruil voor echte lastenverlichting en -vereenvoudiging. Dat is wel de enige juiste weg, maar die blijft nu nog te veel achter de ten onrechte met windmolens gebarricadeerde horizon verborgen. Hoe staat het trouwens met de toezegging van het kabinet om na te gaan hoe die nieuwe energiebron verder weg op zee kan worden geplaatst of moeten we vrezen dat ook dit een loze toezegging is? Overal in de wereld baggeren Nederlanders ruimte op zee. Rijen windmolens langs de Afsluitdijk zouden ons in deze nieuwe tijd trots maken als Rembrandt destijds op zijn vader, maar nee, het kabinet strooit ze liefst overal zwaar gesubsidieerd rond. Let op, dat leidt tot erosie van draagvlak onder ook dit beleid!
Voorzitter, u hebt bij het afscheid van deze Kamer in vorige samenstelling verteld dat die Kamer slechts 8 van de 990 door haar behandelde wetsontwerpen heeft verworpen. Het CDA was tegen slechts ongeveer 30 ontwerpen in de huidige kabinetsperiode. Die feiten geven aan dat dit huis, en wij daarbinnen, consciëntieus het werk doet zonder bezwaren te maken, omdat tegen zijn nu eenmaal in de mode is of van een oppositie zou worden verondersteld, of omdat deze Kamer misschien zelfs wel overbodig zou zijn. Niets van dat alles. Wij zitten niet te wachten op een langwerpige virtuele studie naar de juridische en electorale fundamenten van ons staatsbestel. Het is prima dat er snel en eenvoudig ruimte komt voor meer eigen gezicht dan alleen dat van een nationale lijsttrekker. En met wat minder variatie aan volksopinies in het parlement klinkt er heus nog wel voldoende meerstemmigheid. Een kabinet met minder vooraf gebonden handen op pad sturen kan in een verdeeld land ook helpen. Het echte probleem in Den Haag blijft evenwel dat we de eigen verantwoordelijkheid van bedrijven, instellingen en burgers serieuzer moeten nemen en dat we bij de uitvoering van dat wat van de overheid blijft zorgvuldiger moeten zijn. Welke lessen trekt het kabinet uit de recente, zeer kritische rapporten van Rekenkamer en Ombudsman hierover?
Het kabinet heeft tijdens zijn bonkige bestaan een aantal noodzakelijke maatregelen doortastend genomen en ook langs het lichtbaken van een steeds wankeler parlementaire meerderheid geloodst. Nu dat bij nacht en ontij goed werkende draailicht begint te doven, wordt het in deze stormachtige tijd wel zaak een helder licht te laten schijnen op de zandbanken en gevaarlijke stromingen die al opdoemen. Wij waarschuwden tegen berekenend gedrag van studenten: lenen bij de overheid wordt zo goedkoop dat maximaal lenen altijd winstgevend is wanneer je het geleende geld op een spaarrekening zet. Gebeurt niet, zei het kabinet, maar volgens het Nibud doet een derde van de studenten het wel. Het valt wel mee met de problemen op het spoor, zegt het kabinet. De blaadjes zijn nog niet eens aan het vallen, maar de heer Van Boxtel trekt nu al aan de noodrem. Het kabinet probeerde eerder veranderingen in de curatieve zorg langs dit huis te loodsen, maar die lijken in de golven van verzet verdwenen. Marktwerking in de zorg en de hier afgewezen inperking van de vrije artsenkeuze zouden met maar liefst 21 juridische reparaties worden opgelapt. De zorgverzekeraars zouden een pgb mogen gaan toekennen. Hoe en wanneer worden deze wrakken nu geborgen? Hopelijk niet in merkbaar groeiende wachtlijsten die achter de abracadabra aan zorgcijfers opdoemen. Hoeveel care per oudere resteert er nu echt in 2013-2017? Ja, indijking van de zorguitgaven is gemakkelijker gezegd dan gedaan. De gevolgen van risicovol eigen gedrag met bijvoorbeeld een ski of een raceboot kunnen toch niet geheel voor gezamenlijke rekening blijven, terwijl mantelzorgers onbegrijpelijk worden beboet! Het kabinet leverde vorig jaar veronderstellingen in zijn Belastingplan over extra inkomsten. Wat is daar echt van terechtgekomen? Hoe wordt die put anders gedempt dan met statistische meevallers door een aantrekkende economie? Het kabinet zei een tijdje terug dat mensen die gaan scheiden, minder op de gemeenschap konden gaan rekenen. Ook dat voornemen lijkt in rook te zijn opgegaan. Het kabinet beloofde meer ruimte voor bedrijvigheid door mensen zelf in hun werkomgeving, maar de begroting van de ijverige en standvastige minister van EZ staat bol van nieuwe regels, monitoring, certificering en controle bij het te vereenvoudigen agrocomplex. Europa dringt niet aan op met goud omrande regels, maar juist EZ lust er helaas wel pap van.
Nog eens, het gaat weer wat beter in onze economie. Die zon zien ook wij graag in het water schijnen. Extra geld voor vertier in het verzorgingshuis en een ommetje buiten geeft verzorgenden en verplegenden inderdaad meer tijd om hun zorgzame handen aan patiënt en bed aan te reiken. Maar nu veel gemeenten nog geen raad weten met de hen toegedachte taken, wordt het tijd voor een duidelijker antwoord op de vraag hoeveel uren overheidszorg en hoeveel collectieve bedden er echt klaar zullen staan voor deze sterk vergrijzende samenleving. Die vraag moet niet pas na de volgende Tweede Kamerverkiezingen op tafel komen!
Er is nog zo veel meer, maar de tijd voor deze agenda van de toekomst dringt. Ondernemers en financiers zijn veel harder nodig dan nu vaak wordt verondersteld. Juist in een eerlijker economie en een waardenvollere samenleving is samenwerking en bezinning met elke vorm van Kapitaal in de 21ste eeuw dringend nodig om elkaar aan meer werk te helpen. Herverdeling daarvan heeft nog nooit blijvende toekomstwaarde vertoond, en belastingontduiking en uitkeringsfraude ook niet, noch in het land van de Angelsaksen noch in Rijnland. We komen erop terug bij de Financiële Beschouwingen.
VOC'ers wisten het al: zodra de stormbal wordt gehesen, moet je niet dobberen, maar laveren om vooruit richting een veiliger haven te komen. Wending in het denken is nodig. Deze wendbare minister-president zal dit als eerste beamen, nu hij zich wel tien keer voor de spiegel in het Torentje zal wenden alvorens nog één loze belofte te doen. Een kabinet dat voor de tirannie van tweespalt zwicht, zal meer dan zijn gezag verliezen; dan dooft zijn licht. Welke maatregelen zal het kabinet daarom nog gaan nemen, voordat het versplinterende electorale gewoel echt losbarst? Echt waar, de vaak vluchtige virtualiteit aan het Binnenhof is wezenlijk anders dan de weerbarstige werkelijkheid. Echt waar, het kabinet, maar meer nog ons land, blijft niet drijven met de trossen los om te ankeren in de brakke ondiepte tussen enerzijds een structureel toch te hoog blijvend overheidstekort en anderzijds een wankelend evenwicht tussen verschillende ideologieën.
In deze nogal areligieus geworden tijd biedt staren naar the cloud weinig perspectief. Hopelijk zal een betere rekentoets beter uitzicht bieden op de nog meer kwantitatieve economie die ons volgens waarzeggers te wachten staat. Maar de kwaliteit van leven roept ook andere vragen op: naar betrokkenheid, ergens de tijd voor nemen, spaarzaamheid belonen. Goede zorg voor elkaar is meer dan hongerigen spijzen, dorstigen laven, naakten kleden, vreemdelingen herbergen, zieken verzorgen, gevangenen bezoeken of doden begraven. Dagelijks brood wordt niet vanzelf gegeven. Het was bij uitstek Rembrandt die werken en deugdzaamheid als een hoopbiedende twee-eenheid kunstzinnig en diepzinnig verbeeldde. Wil het kabinet die beeldtaal terug, met zijn halve aankoop van een heel rijk stel?
Nogmaals de troonrede: Nederlanders zijn in staat de bakens te verzetten als de omstandigheden daarom vragen". Nu het draailicht van het kabinet nog: niet lijden, maar leiden. Ruim anderhalf jaar wachten op een gespleten oordeel van het electoraat is een toekomst bouwen op drijfzand. De keuze gaat niet om hard tegen hard, maar voor hart én hard. Nieuwe tijden vragen een ander lichtbaken en hervormingen zijn pas echt klaar en waar als de desbetreffende werkelijkheden materieel zijn veranderd. Wij blijven constructief, maar onze steun is er niet à tout prix. Stemvee is dit huis immers niet. Rust tussen woelige baren is het kabinet dus helaas niet gegund. Wij zullen ons licht daarop Consequent, Degelijk en Aantrekkelijk laten blijven schijnen en wensen het kabinet oprecht veel sterkte bij het torsen van zijn laatste loodjes. Ja, wij staan wél klaar voor andere tijden.